door Elani Cael
•
21 november 2019
Enige tijd geleden klopte er een dame bij mij aan die doorverwezen was door een goede kennis naar mij. “ Ik hoorde dat jij iets in het spirituele doet klopt dat? “ was haar vraag. Ja ik doe “iets” in het spirituele antwoordde ik. Waar kan ik je mee helpen? Barbara heette de dame in kwestie en ze gaf aan dat ze vragen had over haar huis en haar kinderen. Er gebeurden dingen die ze niet kon verklaren. Haar kinderen voelden zich niet op hun gemak in huis. Was het mogelijk voor mij dat ze bij mij langs kon komen om het hier over te hebben want haar man en naaste omgeving stonden nogal sceptisch tegenover het “ spirituele “ . Ze had liever niet gelijk dat ik naar haar huis kwam. Misschien kon ik verklaren wat er aan de hand was, ze had zelf van alles geprobeerd maar wist even niet hoe nu verder gaf ze aan. Tijdens het telefoongesprek voelde ik dat het huis veel onrust in zich droeg. Mag ik je wat vragen Barbara? Vroeg ik. Voelt de middelste zoon zich niet prettig in de badkamer? Ik zie hem rennen vanaf de badkamer naar zijn slaapkamer. Het viel even stil aan de andere kant van de telefoonlijn. Jeetje, antwoordde Barbara, ja dat klopt hij weet niet hoe snel hij moet douchen en rent dan inderdaad na het douchen zo snel mogelijk naar zijn slaapkamer. Hij is dan heel erg angstig. We praatten nog even door en maakten een afspraak voor de avond erna. Als er kinderen in het spel zijn en men vraagt om mijn hulp dan schakel ik snel. Uit ervaring weet ik inmiddels dat de angst voor het onbekende, vooral als het de spirituele hoek betreft soms nog steeds voor een stukje taboe zorgt. Want wat als je aangeeft op een verjaardag dat je in huis voelt dat je bekeken word, deuren dichtslaan uit het niets, je koude wind voelt terwijl de verwarming aanstaat en de ramen dichtzitten. Of dat je van de trap afgeduwd word door een onbekend iets. Nee dat zeg je niet. En dat snap ik ergens. Wil je thee of iets anders drinken? Vroeg ik aan Barbara. Barbara nam plaats op de bank in mijn woonkamer. Fijn dat ik zo snel terecht kan zei ze. Ze vertelde dat haar kinderen zich niet prettig voelden in het huis. Terwijl Barbara vertelde over hoelang ze er nu als gezin woonden zag ik voor mij haar jongste dochter staan, ze staarde voor zich uit en had haar nachtjapon aan. Hoe slaapt de jongste dochter ? vroeg ik aan Barbara, en ik vertelde haar wat ik zag. Wat ik voelde vertelde ik niet. Mijn dochter word bijna elke nacht wakker Elani gaf ze aan. Haar slaapkamer bevindt zich op zolder en ze staat dan op de trap terwijl ze mij roept. Als ik dan voor haar sta lijkt het alsof ze dwars door mij heen kijkt. Haar ogen zijn dan open maar ik zie ergens ook dat ze nog slaapt lijkt het wel. Soms word ze heel erg boos of raakt ze ineens in paniek, daar snap ik niets van gaf Barbara aan. Ik durf het bijna niet te zeggen maar dan pak ik mijn dochter bij haar schouders beet en schud haar dan door elkaar. Ze reageert anders niet op mij. En je middelste zoon? Vroeg ik. Ik vertelde wat ik voelde bij hem en Barbara bevestigde dit. Ik stem mij tijdens een gesprek volledig af op het huis en de bewoners. Tijdens het gesprek tussen Barbara en mij was ik vanaf “ afstand “ door het huis heen gelopen. Ik benoemde de ruimtes die uit balans waren. Maar ook hoe ook Barbara hier op reageerde. Jeetje Elani, dat wat je benoemd klopt. Dat is inderdaad wat ik voel, ik probeer het dan weg te wuiven maar eigenlijk voel ik mij er niet fijn bij. We spraken af dat ik de eerstvolgende maandagochtend langs zou komen , de ochtend was haar man aan het werk. Haar man staat er sceptisch in, geloofd niet in dat zweverige gedoe. ‘ Geen probleem hoor Barbara kom ik gewoon op de ochtend “ gaf ik aan. Maandagochtend. Ik ging zitten op de eetkamerstoel in de grote woonkeuken. Het was een prachtig huis om te zien. Het huis had zo in een Woonmagazine gepast, alles was perfect op elkaar afgestemd en het zag er sfeervol uit. Barbara drukte op de knop van de bonenmachine en ik rook hoe de verse koffie het kopje vulde. Terwijl ik in gesprek was over ditjes en datjes met Barbara voelde ik links van mij in de hal onrust. Ik keek opzij door het glas in lood glas van de keukendeur. Grenzend aan de woonkeuken lag de lange gang richting de voordeur en naar boven toe. Netjes bleven ze achter het glas staan in de hal. Pfoe wat een drukte dacht ik. De man in de gang zwaaide naar me. Nee, ik zwaai dan niet daadwerkelijk terug maar groet op mijn manier de spirit terug. Dit was een man uit de familie lijn. Een voorouder vanuit de lijn van Barbara. Hij was er om een oogje in het zeil te houden, op zijn manier probeerde hij de energieën in het huis af te vlakken. Fijn dat je er bent hoorde ik hem zeggen. Hij stond mij op te wachten in de hal want wilde mij laten zien wat er boven aan de hand was. Een warme man met een groot hart. Ik dronk mijn koffie op en liep samen met Barbara de woonkamer in. De woonkamer voelde rustig aan. Boven voelde ik de onrust al. Gezellig dacht ik en moest een beetje grinniken. Soms is het zo dat de energieën mij proberen te imponeren. Ik hoor dan bepaalde dingen of voel fysiek dat ze “ not amused “ zijn. We liepen de trap op naar boven en kwamen uit op de grote overloop waaraan de slaapkamers grensden en de badkamer. Achterin op de overloop stond de open trap naar boven toe, de zolder. Ik voelde de luchtdruk op de tweede verdieping zwaarder worden. Het voelt dan alsof je door een dikke stroop heen loopt. Mijn gidsen voelde ik naast mij staan en ik keek de ruimte rond. Wat een drukte dacht ik. Voor mij zag ik flarden van gebeurtenissen voorbij komen. Een stortvloed aan informatie. Rechts van mij zat de badkamer en ik liep de badkamer in. Barbara volgde mij de badkamer in. Ik voelde de energie van Barbara veranderen terwijl we in de badkamer stonden. “ Barbara douch jij altijd zo snel mogelijk en met je gezicht richting de spiegel die boven de wasbak hangt? Je doucht eigenlijk nooit met je rug naar de spiegel toe. Ja dat klopt, antwoordde Barbara. Ik voel mij altijd bekeken als ik in de douche sta, en voel mij niet prettig. Ik mijd de spiegel en dat is niet omdat ik mijzelf niet wil zien maar omdat de spiegel niet fijn aanvoelt. Het betrof een ruime inloop douche en ruimte was er genoeg. Ik keek naar de spiegel en iets keek terug. Ik begreep helemaal waarom Barbara zich niet prettig voelde. Ter plekke gaf ik enkele tips die Barbara gelijk kon toepassen. We liepen door over de tweede verdieping de slaapkamers in. Die voelden niet heel erg intens aan. De zolder roerde zich voelde ik. Wat een verdriet voelde ik boven op zolder. Ik liep de trap naar de zolder op en Barbara volgde mij. Boven aangekomen een grote overloop met aan beide kanten een kinderslaapkamer. De linker van de middelste zoon en de rechtse van de jongste dochter. De slaapkamer van de middelste zoon voelde geaard aan, grenzen werden hier duidelijk aangegeven. Een krachtig en nuchter jongetje voelde ik. Ik benoem meestal altijd de dingen die ik voel en zie, tenzij men dat niet wil. Ik beschreef de energie en wat voorbeelden in het handelen van de middelste zoon. Ja jeetje Elani, dat klopt helemaal dat is precies zoals Lucas is. Een zweem van verdriet waaierde zich uit over de overloop vanuit de slaapkamer van de jongste dochter. Ik sloot de slaapkamer deur van de middelste zoon achter mij en liep de slaapkamer van de dochter in. Rechts in de hoek lag een klein meisje ineengekropen. Een echo van erg lang geleden. Vodden hingen om haar lichaam, eens was dit kleding maar daar was nog weinig van over. Haar haren vol met klitten en twee grote holle en verdrietige ogen keken mij aan. Ik wil naar mijn mama hoorde ik haar zeggen. Mama? Mama? De tijd waarin ze stierf werd zichtbaar. Het was donker, ze had geen beschutting en in een hoek lag ze ineengedoken op de donkere keien. Natgeregend, ratten liepen om haar heen. Ze was zo verzwakt, vel over been en de dood naderde. Haar dood werd zichtbaar voor mij en hier maakte de ratten dankbaar gebruik van. Ze was alleen en er was al een hele tijd niemand meer die voor haar zorgde vertelde ze. Haar moeder was een tijd geleden na een ziekbed gestorven. Ze had na het overlijden voor zichzelf moeten zorgen. Een onmogelijk opgave voor een meisje van amper zes jaar in een veel hardere tijd dan waar we nu in leven dacht ik. Barbara stond naast mij. Elani wat zie je? Ik vertel niet alles dat is soms beter. De details vertelde ik Barbara niet. Wel dat er een klein meisje was. O jeetje antwoordde Barbara. Ik zag hoe Barbara haar hart opende. Haar moederhart reageerde op het meisje. En het meisje voelde dit. Barbara, ik zie dat je je hart opent en daarmee ook je energie. Barbara keek mij met grote ogen aan, ja dat klopt beaamde ze. Ik vind het zo sneu antwoordde ze. Ik besprak met Barbara dat ik het meisje over kon brengen naar haar moeder maar ook mijn advies om de rest van het huis ook schoon te maken. Ik wil daar even over nadenken Elani en het even bespreken met mijn man vind je dat goed? Ja natuurlijk antwoordde ik en we liepen de trap weer af naar beneden. In de woonkeuken dronken we nog een kop koffie en spraken af dat ze er even over na wilde denken. Ik gaf nog mee dat het best kon zijn dat het huis kon reageren op mijn bezoekje. Dat is wel vaker het geval geweest, niet alle entiteiten hebben zin om over te gaan, hebben er een angst voor en blijven liever hangen in het aardse. Barbara zwaaide mij uit bij voordeur en ik zette mijn auto in zijn achteruit en reed de oprit langzaam af. Dinsdagochtend belde Barbara. Elani er is gisteravond een heleboel gebeurd in het huis en ik ben er best van geschrokken gaf ze aan. Ze vertelde dat die avond de radio een paar keer uit het niets aanging en weer uit, boven klapten de deuren hard dicht. En, haar telefoon ging uit en dan weer aan. Het scherm bleef continu branden en zelfs haar man wist niet wat hij er mee aan moest. We zijn er best van geschrokken Elani. Dat snap ik gaf ik aan. Het was precies wat ik haar de dag ervoor had verteld, ik had wel verwacht dat deze entiteiten duidelijk zouden gaan maken dat ze het er niet mee eens waren. Een stukje machtsvertoon, angst inboezemen. En dat werkte.. Elani, ik ben ergens een beetje bang dat het erger word. Je gaf aan dat je bij ons twee keer nodig hebt om het huis opgeruimd te krijgen en ik ben ergens een beetje bang wat er dan gebeurd na een eerste keer. Dat snap ik gaf ik terug. Maar na de eerste reiniging zal je dit niet ervaren Barbara. Als een huiseigenaar er niet volledig achterstaat dan respecteer ik dat. Barbara je weet mij te vinden, mocht ik je in de toekomst kunnen helpen hoor ik van je. Heb je tussentijds vragen of als ik je ergens anders mee kan helpen schroom dan niet om te bellen dat vind ik geen probleem. Fijn Elani we willen het even laten bezinken. Drie weken later ontving ik een app van Barbara. Elani kan ik je bellen? Barbara vertelde tijdens ons telefoongesprek dat haar altijd zo opgewekte dochter de laatste weken veranderd was in een stil meisje. Niet meer opgewekt, erg moe en mopperig. Ze herkende haar eigen dochter niet terug. Als ze loopt hangt haar hoofd naar beneden en ze komt depressief over vertelde Barbara. Daarnaast droomt ze elke nacht en staat ze midden in de nacht mij te roepen op de zoldertrap. En, ze kan al zeker drie weken niet meer naar het toilet voor een grote boodschap. Terwijl ze daar nooit last van heeft gehad zuchtte Barbara. Ik hoorde de wanhoop in haar stem. Voor mij was gelijk duidelijk wat er aan de hand was. Barbara had haar moederhart geopend. Donderdagochtend. Voor mij stond wederom een heerlijk vers kopje bonenkoffie. Barbara schoof een beetje nerveus heen en weer op de stoel tegenover mij. Barbara ik heb duidelijk gemaakt dat ik niet kom om het huis schoon te maken dus geen zorgen gaf ik aan. Ik voelde aan Barbara dat ze het ergens best spannend vond dat ik er weer was en geen zin had om weer onrust te ervaren. Het kleine meisje wat ik een paar weken geleden had gesproken op de slaapkamer van de jongste dochter had aangehaakt op het moederhart van Barbara. Ze miste moederliefde en Barbara had dit laten voelen. Maar Barbara heeft ook een dochter. Een aardse dochter. En deze dochter sliep bij het meisje in dezelfde ruimte. Een hoog gevoelige dochter die zo al heel veel dingen oppikte en dus was het ergens niet zo verwonderlijk dat de energie van het gestorven meisje wat zo snakte naar moederliefde inhaakte op de levensenergie van Barbara haar dochter. Ik gaf aan wat er aan de hand was. Pfoe ja dat klinkt ergens ook wel logisch, zuchtte Barbara. Nee ik ging niet het gehele huis reinigen gaf ik aan. In dit geval paste ik een andere techniek toe waardoor de rest van het huis niet voelde wat er boven gebeurde als ik daar was. Ik ging mij alleen op het meisje richten en op Barbara haar dochter. Ik dronk mijn kop koffie op en liep naar boven. Op de tweede verdieping gaf ik nogmaals aan “ no worries ik kom niet opruimen” en het bleef rustig. Ik sloot de slaapkamerdeur van Barbara haar dochter achter mij. Een half uur later zat ik weer beneden aan de keukentafel. Koffie? vroeg Barbara. Ja lekker antwoordde ik. Het meisje was nu bij haar echte moeder vertelde ik Barbara. De moederliefde waar het meisje zo naar had gesnakt was voelbaar geweest in de hele slaapkamer en in elke vezel van mijn lichaam. Haar moeder stond haar op te wachten.Wat een liefde. Daarna verrichte ik nog wat handelingen. Dat heb je snel gedaan Elani zei Barbara. En nu? Vroeg ze. Nu zal het goed komen zei ik. Diezelfde middag stond ik af te rekenen bij de kassa van een supermarkt. Ineens hoorde ik achter mij “ he Elani joehoe ik heb je net een app gestuurd. Ik ben zo blij! Het heeft gewerkt! Barbara stond achter mij. Wauw Elani dat het zo snel werkt ongelofelijk ,zei ze. Ze vertelde dat haar dochter thuis was gekomen uit school en vrolijk huppelend was binnengekomen. Ze was naar Barbara toegekomen en had haar een dikke knuffel en aangegeven “ mam ik ga even lekker poepen hoor” . Barbara was met stomheid geslagen geweest op dat moment. Zo snel had ze niet verwacht een verandering te zien in tegenstelling hoe het de afgelopen weken was geweest. Heel erg bedankt Elani zei ze. Daar doe ik het voor Barbara gaf ik aan. Voor mij is het ook een cadeautje om dit te horen van je, fijn dat je dochter weer de oude is. De dag erna kreeg ik een dank bericht van de man van Barbara ;) Soms kun je niet ontkennen dat er meer tussen hemel en aarde is daar was hij nu ook van overtuigd. De tips die ik had gegeven als het ging om de douche hadden geholpen, en het huis hield zich rustig.